[yasr_overall_rating size=”medium”]
[yasr_visitor_votes size=”small”]
مزایای مواد طعم دهنده در صنعت طیور
مزایای مواد طعم دهنده در صنعت طیور
سابقه استفاده از مواد خوش طعم کننده در تغذیه حیوانات به سال 1946 باز می گردد. استفاده از این مواد در جیره غذایی حیواناتی از قبیل گاو، گوسفند و سایر حیوانات مزرعه ای کاملاٌ مرسوم است، ولی کاربرد این مواد. در صنعت طیور، توسط متخصصین تغذیه، در حال بحث و بررسی می باشد.
بعضی از متخصصین تغذیه مشتاق. کاربرد این ترکیبات در تغذیه طیور هستند و برخی دیگر در این ارتباط هیچ گونه تمایلی را نشان نمی دهند. باید توجه نمود که تعداد جوانه های چشایی در یک جوجه یک روزه فقط 8 عدد می باشد. و این جوانه ها در سن 3 ماهگی به تعداد 24 عدد افزایش می یابند.
مزایای مواد طعم دهنده در صنعت طیور
این در حالی است که تعداد جوانه های چشایی در انسان در حدود 9000 و در گاو در حدود 25000 عدد می باشد. این تفاوت تعداد جوانه های چشایی بین طیور، انسان و گاو، بحث های جالبی را در مورد قابلیت. حس چشایی در طیور مطرح می نماید. یکی دیگر از نکات قابل توجه دیگر در این زمینه به درصد ناچیز رطوبت در خوراک طیور. و مدت زمان کوتاه توقف خوراک در دهان آن ها باز می گردد. تحت این شرایط بدیهی است که قابلیت حل شدن عوامل طعم دهنده .خوراک در دهان، با بازدهی بالایی اتفاق نخواهد افتاد.
جوجه گوشتی
بخشی از مطالعات علمی که در این رابطه صورت گرفته است نشان می دهد که در صورت استفاده از مواد طعم دهنده .در جیره غذایی جوجه های گوشتی و مرغان تخمگذار، هیچ گونه تفاوت معنی داری از نظر شدت رشد و تولید تخم مرغ رخ نخواهد داد. این عده از متخصصین معتقدند که استفاده .از مواد مطبوع در خوراک طیور از نظر اقتصادی ممکن است مقرون به صرفه نباشد.این عقاید از دیدگاه صنعت طیور. در دنیا پذیرفته شده نیست. واقعیت آن است که تعداد جوانه های چشایی با افزایش سن طیور افزایش می یابند.
قابلیت انحلال
اگرچه بعضی از مکانیسم های توجیهی بر این اساس پایه گذاری شده اند که قابلیت انحلال عوامل طعم دهنده .خوراک در طول هضم غذا در دستگاه گوارش طیور بسیار پایین می باشد، ولی این نکته را هم باید در نظر داشت که وجود این مواد مطبوع در خوراک، می تواند موجب تحریک حس بویایی .و در نتیجه تحریک مصرف خوراک در پرنده شود.وجود مواد مطبوع کننده خوراک طیور، موجب بهبود جزیی در افزایش وزن .بدن و تولید تخم مرغ می شود ولی این اثرات افزایشی ممکن است که معنی دار نباشد، ولی این عدم معنی دار بودن نباید مانع از آن شود که. ما یک دیدگاه درست از کاربرد این مواد را داشته باشیم.
تامین سلامت
مواد طعم دهنده خوراک، حاوی فاکتورهای ناشناخته ای هستند که موجب تامین سلامت پرنده می شوند و پرنده را در مقابل عوامل نامساعد حفظ می نمایند.مواد خوراکی طبیعی به طور نسبی برای طیور نامطلوب هستند. زیرا از خوش خوراکی بالایی برخوردار نیستند. به عنوان مثال طیور جیره حاوی ذرت را نسبت به جیره های حاوی جو، چاودار و گندم ترجیح می دهند. طیور همچنین. از خوردن غذاهای حاوی ترکیبات غیرمعمول از قبیل پروتئین های تک سلولی، ضایعات فرآوری شده میوه و گیاهان دارویی خودداری می نمایند.
فاکتورهای زائد
مواد خوراکی طبیعی با خوش خوراکی بالا هم حاوی فاکتورهای زائدی هستند که اثرات نامطلوبی را بر روی .خوش خوراکی غذا می گذارند. به عنوان مثال، در طول مدت زمان طولانی نگهداری و ذخیره سازی این مواد، ترکیبات مغذی موجود. در آن ها دستخوش تغییراتی می شوند. اکسیداسیون چربی، کپک زدگی قند و فساد پروتئین از جمله واکنش هایی است که مواد مغذی، با آن روبرو می شوند. فساد این مواد مغذی با ارزش، موجب تولید ترکیبات معطری می شود که برای. طیور قابل قبول و جذاب نمی باشد و همین عامل موجب عملکرد ضعیف این مواد خوراکی می شود.
مواد خوش طعم کننده
مشکلات مربوط به طعم غذا، ممکن است در غذاهای تازه هم وجود داشته باشد. یافته های تجربی نشان می دهند. که بدون استفاده از مواد خوش طعم کننده خوراک، امکان تولید جیره غذایی که از یکنواختی بالایی از نظر خوش خوراکی برخوردار باشند وجود ندارد. دلیل این امر به تفاوت شرایط کشت گیاه، نوع خاک و مراحل. مختلف فرآوری گیاه در کارخانجات باز می گردد. افزودنی های غذایی که در جیره های غذایی مختلف استفاده می شوند، طعم های متفاوتی دارند. به عنوان مثال، منابع چربی که در خوراک مورد استفاده قرار می گیرند، ممکن است از بخش هایی. از چربی غیر خوراکی بدن حیوانات که حاوی ناخالصی زیادی است استخراج شوند.
مواد معدنی و ویتامین ها
همچنین مواد معدنی و ویتامین هایی که در داخل یک مکمل وجود دارند.با یک کریر خاصی مخلوط می شوند و نوع کریر انتخاب شده در این راستا می تواند طعم خوراک مصرفی را تحت تاثیر قرار دهد.افزودن مواد طعم دهنده به جیره غذایی جوجه های جوان می تواند آن ها را تحریک به مصرف خوراک بیشتری نماید، زیرا جوجه هایی. که تازه از تخم خارج شده اند نسبت به مصرف خوراک رغبت چندانی نشان نمی دهند. همچنین، غذایی که با افزودن مواد افزودنی، خوش خوراک شده باشد، از قابلیت هضم بالاتری نسبت به جیره غذایی که خوش خوراکی کمتری داشته باشد برخوردار است.
کمبود اشتها
کمبود اشتها، یکی دیگر از فاکتورهایی است که می تواند خوش خوراکی غذا را تحت تاثیر قرار دهد. تغییرات شرایط محیطی، هوای گرم، بیماری های مختلف و وجود مواد معدنی زیاد در آب مصرفی (شامل مقادیر بیش از 1000 پی پی ام از هر یک از عناصر سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم) از جمله عواملی هستند .که می توانند موجب افت مصرف خوراک و در نتیجه افت عملکرد حیوان شوند. مجموعه این عوامل، تولید کننده را مجبور به استفاده از مواد خوش طعم کننده خوراک می نماید.
عوامل مطبوع کننده خوراک
عوامل مطبوع کننده خوراک شامل انواع طبیعی و سنتتیک می باشند. افزودنی های طبیعی از قبیل سیر، انواع ترکیبات با خاصیت ادویه ای، زیره سیاه و انواع سنتتیک شامل عصاره انواع میوه، وانیل، گلوتامات سدیم و … می باشند. این مواد عمدتاٌ به شکل پودر تهیه می شوند .و به همراه سایر مواد ریز مغذی به خوراک طیور افزوده می شوند. حد مجاز طبیعی استفاده از این مواد در خوراک طیور بین 5/0 الی 5/1 درصد می باشد. این مقدار مصرف می تواند با در نظر گرفتن فاکتورهایی. از قبیل اجزاء مواد خوراکی موجود در جیره، مدت زمان ذخیره کردن خوراک و نوع بیماری احتمالی شایع شده در گله، به طور دقیق تعیین شود.
جوجه های گوشتی
آزمایشات نشان داد که استفاده از مواد طعم دهنده در جیره غذایی جوجه های گوشتی موجب می شود که وزن بدن در پایان هفته چهارم 8 گرم و در پایان هفته هشتم پرورش، 3 گرم سنگین تر از گروه شاهد باشد. همچنین استفاده از این مواد موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی به میزان 2/6% در پایان هفته چهارم و 3% در پایان هفته هشتم می شود.
